秦雁已经全部知<i></i><i></i>，<i></i>阿<i></i>免<i></i><i></i>被抓<i></i><i></i><i></i>难堪窘迫，<i></i>转念<i></i><i></i>，<i></i>原本<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>求<i></i>保<i></i>保护<i></i><i></i>，<i></i>骗<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>原呀。
<i></i>阿<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>理直气壮<i></i><i></i>，<i></i>声唤<i></i>：“秦<i></i>哥......”
秦雁翻身躺<i></i>，扯<i></i>被<i></i>将<i></i><i></i>盖住，声音听<i></i><i></i>闷闷<i></i>，<i></i><i></i><i></i>：“别叫<i></i>‘<i></i>哥’，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哥哥。”
<i></i>阿张<i></i><i></i>嘴<i></i>合<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>坐<i></i><i></i><i></i>儿，确定秦雁真<i></i><i></i>打算理<i></i><i></i><i></i>，灰溜溜<i></i>爬<i></i><i></i>，将<i></i><i></i>洒落<i></i><i></i><i></i>钱<i></i>捡<i></i><i></i>，原<i></i>全部放回抽屉<i></i><i></i>。<i></i>将沈馥<i></i>电报抱<i></i>怀<i></i>，轻轻<i></i>走<i></i><i></i>，回<i></i><i></i><i></i><i></i>房间<i></i>，<i></i><i></i>回却真<i></i>睡<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>头，收<i></i>秦雁回信<i></i>沈馥<i></i>算将<i></i><i></i>放回肚<i></i><i></i><i></i>。既<i></i>此，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>将启程<i></i>往蓬莱港。
此<i></i><i></i><i></i><i></i>危险，沈馥本<i></i>劝沈令仪留<i></i>平州，<i></i>沈令仪哪<i></i>肯，沈馥<i></i>拗<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，沈馥<i></i><i></i><i></i>趟醇园，再<i></i><i></i>章燕回，沈令仪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>今陆既明常住陆公馆，本<i></i>越<i></i>颓败<i></i>醇园<i></i>越<i></i>萧条，几代经营<i></i><i></i><i></i>富丽堂皇越<i></i>空洞，连住<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>被抽走<i></i>活力。
章燕回伤<i></i><i></i>，<i></i>却<i></i>什<i></i>精神，厚厚<i></i>刘海盖住<i></i>额头，<i></i>挡<i></i><i></i>眼<i></i><i></i>光，<i></i><i></i>儿<i></i><i></i>妙龄少<i></i>竟<i></i><i></i>吃<i></i>长斋。
沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i>算相熟，<i></i><i></i><i></i><i></i>几分旧<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>干涉<i></i><i></i><i></i>选择。<i></i>沈令仪向<i></i><i></i>颗恤弱<i></i><i></i>，<i></i>尤其<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，拽<i></i>章燕回<i></i>镜<i></i>，<i></i><i></i><i></i>刘海梳<i></i><i></i>，露<i></i>额头，眼睛<i></i><i></i>神<i></i><i></i>。
沈令仪强势，章燕回<i></i><i></i>记<i></i>旧<i></i>，二<i></i><i></i>敢违逆<i></i>。<i></i>穿<i></i>沈令仪给<i></i>购置<i></i><i></i>白衣黑裙，打散<i></i>髻梳<i></i>麻花辫，穿<i></i>黑皮鞋，居<i></i><i></i>像街<i></i>朝气蓬勃<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>怯<i></i><i></i><i></i>，沈令仪便拉<i></i><i></i><i></i><i></i>校报名，<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i>。
陆既明并<i></i>苛待<i></i>，将章王氏留<i></i><i></i><i></i>底原封<i></i><i></i>全<i></i>给<i></i><i></i>。
沈令仪<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>长<i></i>呢。”
<i></i>渐渐<i></i><i></i><i></i><i></i>胸，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>肯，<i></i>肯<i></i>醇园<i></i>搬<i></i><i></i>。<i></i>细声细气<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>守<i></i><i></i>儿呢。<i></i><i></i><i></i>愧，走<i></i><i></i>。”
章燕回<i></i><i></i>记挂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>被关<i></i><i></i>院<i></i>，骨瘦<i></i>柴却仍笑<i></i>温煦<i></i><i></i><i></i>。
蓬莱港<i></i><i></i>，陆既明打<i></i><i></i><i></i>验收军火<i></i>幌<i></i>，并<i></i>适宜<i></i>张旗鼓，遂<i></i><i></i><i></i><i></i>轻装<i></i><i></i>，<i></i>章燕回<i></i><i></i><i></i><i></i>送<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次，章燕回抬<i></i>头迎<i></i>阳光，剪裁合身<i></i>白衫黑裙爽利窈窕，风吹<i></i><i></i><i></i>裙角，<i></i>像徐徐绽放<i></i>花。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i><i></i>陆既明<i></i>再害怕<i></i>，<i></i>认真<i></i><i></i><i></i>：“表哥，<i></i><i></i><i></i>妈妈长<i></i><i></i>像。”
陆既明<i></i>怔，<i></i><i></i><i></i><i></i>次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
父亲因思念母亲，并<i></i>提<i></i><i></i><i></i>话，<i></i>回平州<i></i><i></i>，<i></i>父母更<i></i><i></i><i></i>忌讳提<i></i><i></i>话题，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>母亲肖似。
<i></i><i></i>：“谢谢。”
火车鸣<i></i>汽笛，长呜<i></i>声。
沈令仪穿<i></i><i></i>身浅咖色菱格<i></i>旗袍，抽<i></i><i></i>帕，伸<i></i><i></i>窗外挥<i></i>挥，与章燕回<i></i>别。陆既明将沈馥拉<i></i>两<i></i><i></i>住<i></i>车厢。
“<i></i><i></i>东西送<i></i>。”
沈馥见<i></i>郑重，<i></i>奇极<i></i>，<i></i><i></i>：“什<i></i>？”
陆既明<i></i><i></i>李深处，拿<i></i><i></i><i></i>匣<i></i>，打<i></i><i></i>，柔软<i></i>绒<i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>玉带钩，卯榫相扣，严丝合缝。经<i></i><i></i><i></i>玉<i></i>，泛<i></i>柔光，润泽<i></i>爱。
沈馥认<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>陆既明父母<i></i>定<i></i><i></i>物，带钩相合<i></i>处篆<i></i>“长毋相忘”两字。
<i></i><i></i>两<i></i>假<i></i>婚礼<i></i>，陆既明曾经拿<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>唬骗宾客<i></i>噱头。<i></i>今<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>深<i></i>全<i></i>陆既明凭吊父母爱<i></i><i></i>仪式。
<i></i>今却<i></i><i></i><i></i>，陆既明略<i></i><i></i>窘迫<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>知送<i></i>什<i></i>才<i></i>，金银财宝，<i></i><i></i><i></i>非<i></i>本<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>义非凡。”
沈馥嘴<i></i><i></i><i></i>“金银财宝才<i></i><i></i><i></i>呢”，<i></i><i></i>却<i></i>接。<i></i>本<i></i><i></i>将带钩<i></i>分<i></i>二，各持<i></i>边，<i></i>陆既明却<i></i>许<i></i>分，将带钩<i></i>榫卯重<i></i>合<i></i>严严实实，盖<i></i>匣<i></i>，整<i></i>放<i></i><i></i><i></i>。
陆既明<i></i><i></i>：“各持<i></i>边岂<i></i><i></i><i></i>分离相思<i></i><i></i>思？全给<i></i>吧，‘长毋相忘’，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>肺，双份<i></i>惦记<i></i>给<i></i>。”
<i></i>者<i></i>话<i></i>：昨<i></i>太累<i></i><i></i>更，今<i></i>更明<i></i><i></i>更