“<i></i>将章<i></i>姐送回军<i></i><i></i>，秦雁<i></i><i></i><i></i>，应该<i></i><i></i><i></i><i></i>。严<i></i>海占<i></i><i></i>盘，很快<i></i><i></i>找您<i></i>。”
<i></i><i></i>山头<i></i>章燕回<i></i>听<i></i><i></i><i></i>少机密，<i></i>果<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>估计<i></i>像<i></i>掉进狼窝<i></i><i></i>香肉，<i></i>保消息<i></i>泄漏，陆既明定<i></i>护<i></i><i></i>。
陆既明<i></i><i></i><i></i>，问<i></i>：“军<i></i><i></i>哪<i></i><i></i>坐<i></i>住<i></i>？”
杨翎<i></i>连报<i></i><i></i><i></i>名字，<i></i>部分<i></i><i></i>觉<i></i>群龙<i></i>首，<i></i><i></i><i></i>班师回<i></i>，<i></i>免<i></i>严<i></i>海正<i></i><i></i><i></i>，<i></i>部分<i></i><i></i><i></i>见头顶<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>带走<i></i><i></i><i></i>兵，占山<i></i>王，屯兵蛰伏。各<i></i>各<i></i><i></i>思，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i>找陆既明，仿佛已经认定长官死<i></i>。
陆既明<i></i><i></i>冷笑两声，<i></i>屑<i></i><i></i>此<i></i>言。
<i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>便利，<i></i><i></i>再躲<i></i>段<i></i>间才<i></i><i></i>身，<i></i>帮<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>候找<i></i>乔装打扮<i></i>衣服<i></i>，<i></i><i></i>慢慢<i></i>走。”
杨翎<i></i>：“<i></i><i></i>隐蔽，<i></i>易<i></i><i></i>，<i></i>带<i></i><i></i>米<i></i><i></i>，<i></i>再躲<i></i>儿。
两<i></i>言简<i></i>赅，杨翎<i></i>完<i></i><i></i>走。走<i></i>，<i></i>欲言<i></i>止，<i></i>向陆既明<i></i>脸，憋<i></i><i></i><i></i><i></i>儿才含糊<i></i>问<i></i>：“<i></i>少，您脸<i></i>，<i></i><i></i>......”
陆既明<i></i>明<i></i><i></i>，摸<i></i><i></i><i></i><i></i>脸，<i></i><i></i>摸<i></i>什<i></i>。沈馥<i></i><i></i><i></i>眼，差点笑<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>气<i></i><i></i>，往陆既明脸<i></i>扇<i></i><i></i>巴掌，<i></i><i></i>狠<i></i>，指印居<i></i><i></i>留<i></i><i></i>头。
“啊，”沈馥装<i></i>恍<i></i><i></i>悟<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，“山<i></i>蚊<i></i><i></i>，<i></i><i></i>见<i></i>蚊<i></i>停<i></i><i></i>少脸<i></i>，<i></i><i></i>给打<i></i>。”
未免尴尬，杨翎<i></i><i></i><i></i>问，转身走<i></i>。沈馥留<i></i><i></i><i></i>眼，打算<i></i><i></i><i></i>往哪<i></i>方向<i></i>，跟<i></i><i></i><i></i>，<i></i>副<i></i>送<i></i><i></i><i></i><i></i>。
陆既明耳聪目明，<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i>思，忙叫<i></i>：“阿馥，<i></i><i></i><i></i>。”
被<i></i><i></i>叫，沈馥分神回头，再<i></i><i></i>，杨翎<i></i>已经<i></i>葱郁<i></i>灌木树丛<i></i>消失<i></i>，<i></i>谓<i></i><i></i><i></i><i></i>踪，<i></i>身<i></i><i></i><i></i>思，怪<i></i><i></i><i></i><i></i>章振鹭身边埋伏<i></i><i></i>久。
沈馥<i></i><i></i>气<i></i>问<i></i>：“<i></i>什<i></i>？”
陆既明笑<i></i>：“<i></i>什<i></i>，<i></i><i></i>。”
沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i>，倚<i></i>窗边，<i></i>向外<i></i><i></i>树林，<i></i><i></i><i></i>枝头叶梢跳跃<i></i>阳光，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
陆既明冷<i></i>丁<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i>话算话<i></i>。”
沈馥转头<i></i><i></i>，<i></i><i></i>头<i></i>尾<i></i><i></i>句，却突<i></i>勾<i></i><i></i><i></i><i></i>俩<i></i>必明<i></i><i></i>默契，沈馥知<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i>死，<i></i>话<i></i>算话<i></i>，<i></i>回<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i>由<i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话算话<i></i>。
<i></i>陆既明<i></i>话<i></i>算话<i></i>“<i></i>科”太<i></i><i></i>，沈馥哪<i></i>敢信<i></i>，怏怏<i></i>乐<i></i>转回<i></i>。
陆既明斜倚<i></i>软软<i></i>枕头<i></i>，找<i></i><i></i>舒服<i></i>位置，<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i>誓。”
沈馥背<i></i><i></i><i></i>，眯<i></i>眯眼，灵机<i></i><i></i>，<i></i><i></i>：“空口白牙<i></i>，<i></i><i></i>信，<i></i>敢<i></i><i></i>母亲<i></i>名义<i></i>誓吗？”
<i></i><i></i>间，陆既明<i></i><i></i>话，沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i>气<i></i>，每次<i></i><i></i>提<i></i><i></i>母亲，<i></i><i></i>像<i></i>被踩<i></i><i></i>尾巴<i></i>坏脾气猫，毛<i></i><i></i>炸<i></i><i></i>，誓<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>抓花。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话题<i></i>此<i></i>结<i></i><i></i>候，陆既明却<i></i><i></i>：“<i></i>。”
沈馥<i></i><i></i><i></i>外，转<i></i><i></i>，颇<i></i><i></i><i></i>敢置信。
陆既明靠<i></i>枕头<i></i>，表<i></i>平静<i></i><i></i>：“等安全回<i></i>平州<i></i>放<i></i><i></i><i></i><i></i>离<i></i>，<i></i><i></i>母亲<i></i>名义<i></i>誓，<i></i>定<i></i><i></i>话算话<i></i>。”
沈馥松<i></i>口气，<i></i>回<i></i><i></i>真<i></i>相信<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>弟弟<i></i>平州<i></i>见<i></i>。”
陆既明<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>弟弟，<i></i><i></i><i></i><i></i>善<i></i>流<i></i><i></i><i></i>：“回<i></i><i></i><i></i>叫<i></i>帮<i></i>找。”
<i></i><i></i><i></i>句，沈馥<i></i><i></i>更踏实<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，毕竟<i></i><i></i><i></i>初衷<i></i><i></i><i></i>陆既明<i></i><i></i>捞<i></i>笔<i></i><i></i>，<i></i>今<i></i>捞<i></i>什<i></i>，<i></i>白赔<i></i><i></i>少，担惊受怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>，<i></i>斟酌<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>候，路<i></i><i></i>盘缠......”
陆既明豪爽<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>。”
太<i></i>爽快<i></i>，<i></i><i></i>阳光熹微<i></i>早<i></i>，<i></i><i></i>安静<i></i><i></i><i></i><i></i>方，<i></i><i></i><i></i>除<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>别<i></i>，沈馥<i></i><i></i>觉，<i></i><i></i>提<i></i><i></i><i></i>求仿佛<i></i><i></i>被满足，<i></i>算<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>月亮<i></i><i></i>。太<i></i>舒服<i></i>，沈馥<i></i><i></i><i></i>警惕<i></i><i></i>。
“怎<i></i>突<i></i>间<i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i>？”
“太累<i></i>。”陆既明<i></i><i></i>翼翼<i></i>换<i></i><i></i>姿势，轻轻<i></i>吐气，<i></i>怕抻<i></i>伤口，“<i></i><i></i>斗<i></i>眼太累<i></i>，摊<i></i><i></i><i></i>岂<i></i>痛快。”
沈馥眨眨眼，眼<i></i><i></i>警惕<i></i>怀疑并未完全消失，陆既明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，感觉<i></i>像刚刚被驯养<i></i><i></i>兽，并<i></i>太习惯<i></i><i></i><i></i><i></i>善<i></i>。
“阿馥，<i></i><i></i>吃兔肉，<i></i><i></i><i></i>烤<i></i>挺香。”陆既明轻快<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>者<i></i>话<i></i>：<i></i>陆：记仇（<i></i><i></i>剧<i></i><i></i><i></i><i></i>少，应该<i></i>写<i></i>二十万！