?沈馥<i></i>边<i></i><i></i>，命真硬啊，<i></i>边快速爬<i></i><i></i>，坐<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>半<i></i>。
陆既明<i></i>气<i></i>力<i></i>问<i></i>：“怎<i></i>？难<i></i>破相<i></i>？”
沈馥收回目光，翻身<i></i>床，嘟哝<i></i>：“<i></i>少爷，<i></i><i></i>几<i></i><i></i>漱口<i></i>，味儿<i></i><i></i>很，<i></i>往别<i></i>脸<i></i>吹气......”
被挤兑<i></i><i></i><i></i><i></i>句，陆既明<i></i>觉<i></i><i></i>快，<i></i><i></i>觉<i></i>羞窘尴尬，反<i></i>觉<i></i><i></i>怀<i></i>很，<i></i>笑，<i></i><i></i><i></i>苦<i></i>伤口<i></i>痛<i></i>，<i></i><i></i>力气。<i></i><i></i>间荒野<i></i><i></i><i></i><i></i>屋<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>利索<i></i>躺<i></i>床<i></i>，<i></i>非敌非友<i></i>沈馥呆<i></i><i></i>块儿，竟<i></i>让<i></i>觉<i></i><i></i>释重负，像<i></i><i></i>长途跋涉<i></i>路<i></i>，找<i></i><i></i><i></i><i></i>休息<i></i>驿站。
沈馥翻<i></i>剩<i></i><i></i>米<i></i>，全数倒进锅<i></i>，<i></i>煮<i></i>粥<i></i>，随<i></i><i></i><i></i><i></i>木勺<i></i>搅<i></i>，带<i></i>米香味<i></i>白烟升腾<i></i><i></i>，陆既明饿<i></i>胃<i></i>瘪<i></i>，躺<i></i><i></i>儿，盯<i></i>沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，等<i></i><i></i>将粥盛<i></i><i></i>。
等漱<i></i>口吃<i></i>粥，陆既明感觉<i></i><i></i>已经活<i></i><i></i><i></i>半<i></i>，尝试撑<i></i>床坐<i></i><i></i>。伤口<i></i>未愈合，陆既明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>翼翼<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>躺变坐<i></i>已，累<i></i><i></i><i></i>身<i></i>汗，沈馥抱<i></i><i></i><i></i>旁边冷眼<i></i><i></i>。
陆既明朝<i></i>伸<i></i>，<i></i><i></i>：“扶<i></i><i></i>。”
沈馥警惕<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>：“干什<i></i>？”
“解<i></i>，”陆既明朝<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i>尿壶拿<i></i>。”
两害相较取其轻，沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>愿<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，让陆既明<i></i><i></i>架<i></i><i></i><i></i>肩膀<i></i>，扶<i></i><i></i>站<i></i><i></i>，往门外<i></i>点点挪<i></i><i></i>。
陆既明问<i></i>：“<i></i>昏<i></i>几<i></i><i></i>？”
“两<i></i><i></i>夜。”
陆既明点点头，<i></i><i></i>：“<i></i>杨翎差<i></i><i></i><i></i>该回<i></i><i></i>。”
沈馥虽<i></i>比其<i></i>更瘦削<i></i><i></i>，<i></i>力气<i></i><i></i><i></i>，架<i></i>走<i></i><i></i>几步<i></i><i></i>算累，<i></i><i></i>力气抬杠：“<i></i><i></i><i></i>回<i></i>呢？”
陆既明云淡风轻<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>亡命<i></i>涯<i></i>。”
沈馥腹诽<i></i>，比蜗牛挪<i></i><i></i>慢，<i></i>亡命<i></i>涯，亡命五十米<i></i><i></i>叫<i></i>给毙<i></i>。
<i></i><i></i>容易挪<i></i><i></i>门外<i></i><i></i>棵<i></i>树<i></i>，<i></i>几<i></i>沈馥<i></i><i></i><i></i>儿解决解<i></i><i></i>问题，<i></i><i></i>带<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>认<i></i>功<i></i>身退<i></i>，<i></i><i></i>：“<i></i>扶<i></i>点树，<i></i>回避<i></i><i></i>。”
陆既明勾住<i></i>脖<i></i><i></i>让<i></i>走，<i></i><i></i>：“扶<i></i>住。”
沈馥<i></i><i></i>杵<i></i>原<i></i>，<i></i>陆既明<i></i>拐杖。陆既明<i></i><i></i>圈<i></i><i></i>脖<i></i>借力站稳，另<i></i><i></i><i></i>解裤<i></i>。窸窸窣窣<i></i><i></i>轮，沈馥<i></i><i></i>听<i></i><i></i>闸放水<i></i>声音，连忙催<i></i>：“快<i></i>。”
“快<i></i><i></i>，”陆既明<i></i>辜<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>松裤<i></i><i></i><i></i>掉<i></i><i></i>。”
<i></i>确，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>使<i></i><i></i>，正提<i></i>裤<i></i>。沈馥脸<i></i><i></i>阵青<i></i>阵红，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>直杵<i></i>叫陆既明憋死，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>照顾半身<i></i>遂<i></i>病<i></i><i></i>，眼<i></i>闭牙<i></i>咬，伸<i></i><i></i>帮陆既明<i></i><i></i><i></i>玩<i></i>儿掏<i></i><i></i>。
<i></i>歹<i></i>顺畅<i></i><i></i>闸放水<i></i>。
见沈馥<i></i>脸英勇<i></i>义<i></i>表<i></i>，陆既明忍<i></i>住觉<i></i><i></i>笑，憋<i></i>住<i></i><i></i>逗逗<i></i>：“<i></i><i></i><i></i>外头喝花酒<i></i><i></i>候，喝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜欢找粉头妓<i></i><i></i><i></i><i></i>，叫做‘龙抬头’......嘶！轻点！”
沈馥皮笑肉<i></i>笑：“<i></i><i></i>劲儿<i></i>，别<i></i>龙头给折<i></i>。”
陆既明马<i></i>闭<i></i>嘴，突<i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i>传<i></i>几声轻咳，沈馥吓<i></i><i></i>跳，连忙转<i></i>头<i></i><i></i>，十步<i></i>外，杨翎<i></i>声<i></i>息<i></i>站<i></i>。<i></i>知怎<i></i>，沈馥<i></i><i></i><i></i>贯<i></i><i></i>表<i></i><i></i>脸<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>丝尴尬。
<i></i><i></i><i></i>嘛，陆既明敞<i></i>裆，沈馥<i></i><i></i><i></i>扶<i></i><i></i><i></i>玩<i></i>儿<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i>做正经<i></i>。
见两<i></i>察觉<i></i><i></i><i></i>，杨翎<i></i>轻咳两声缓解<i></i><i></i>尴尬，转头进<i></i>屋<i></i>。沈馥连忙<i></i>陆既明<i></i>玩<i></i>儿塞回<i></i>，陆既明<i></i>笑，扯<i></i>伤口<i></i><i></i>疼，<i></i>笑<i></i>皱眉抽气<i></i>，<i></i><i></i><i></i>像精神<i></i><i></i>问题，沈馥白<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>架<i></i>回屋<i></i>。
<i></i><i></i>肯定<i></i><i></i>谈<i></i>紧<i></i><i></i>，杨翎<i></i><i></i><i></i>沈馥，犹豫<i></i><i></i><i></i>口。
沈馥打定<i></i>主<i></i><i></i>肯回避，<i></i><i></i><i></i>涉险境，<i></i><i></i>准<i></i><i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>太欺负<i></i><i></i>。陆既明顺<i></i>杨翎<i></i>目光<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，<i></i>转回<i></i>，<i></i><i></i>：“<i></i>吧，怎<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>严<i></i>海。”杨翎<i></i><i></i>。
陆既明点点头，并<i></i>感<i></i><i></i>外。
章振鹭<i></i>晋<i></i>经营<i></i><i></i>，本<i></i>至<i></i><i></i><i></i><i></i>击即败，<i></i><i></i><i></i><i></i>料<i></i>陆既明<i></i><i></i><i></i><i></i>快，陆重山倒台<i></i><i></i><i></i>及<i></i>，正<i></i><i></i><i></i>领兵<i></i>外<i></i><i></i>候。<i></i>走投<i></i>路<i></i>，捏<i></i><i></i><i></i><i></i>账本信件，改投严<i></i>海，<i></i><i></i>严<i></i>海<i></i><i></i><i></i><i></i>紧东西<i></i>份<i></i>，<i></i>助<i></i><i></i>改颓势。
谁知<i></i>严<i></i>海姗姗<i></i>迟，打算等<i></i><i></i>斗<i></i>两败俱伤<i></i>，再收割<i></i>处。
<i></i>雷炸<i></i><i></i><i></i><i></i>静很<i></i>，军<i></i>本<i></i><i></i><i></i><i></i>齐，陆既明<i></i>落<i></i>明，<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i>被炸死<i></i>，军兵<i></i><i></i><i></i>恋战，且战且退，严<i></i>海<i></i>费吹灰<i></i>力<i></i>将<i></i>块儿<i></i>盘占<i></i>。