<i></i><i></i><i></i>：“快<i></i>枪，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>死，<i></i><i></i>亡命鸳鸯。”
沈馥正<i></i>回嘴，谁<i></i><i></i><i></i><i></i>亡命鸳鸯。
陆既明<i></i><i></i><i></i>伸<i></i>，托<i></i><i></i>擎枪<i></i><i></i>，稳稳<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>：“给<i></i>扶<i></i>，<i></i>眼<i></i>点花瞄<i></i>准，<i></i>瞄，三、二、<i></i>......”
沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>三<i></i>数<i></i>催<i></i><i></i>必须<i></i>，<i></i>匆匆瞄准，<i></i><i></i>间，其余<i></i>切<i></i>声音<i></i>被<i></i>屏蔽<i></i>外，<i></i>什<i></i><i></i>听<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i>陆既明急促<i></i>喘气声，<i></i><i></i><i></i>数<i></i>三<i></i>数。
“砰”<i></i><i></i>声，刚刚射<i></i><i></i>枪<i></i>章振鹭，脑袋<i></i>爆<i></i><i></i>蓬血雾，<i></i>脸<i></i><i></i>表<i></i>凝住<i></i>，震惊惶恐<i></i>余，<i></i><i></i><i></i>分恶劣<i></i><i></i><i></i>。
静<i></i><i></i>瞬，<i></i><i></i><i></i>震<i></i><i></i><i></i><i></i>轰鸣，<i></i>雷炸<i></i>。
混乱<i></i>，沈馥<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>山摇，目<i></i><i></i>及皆<i></i>被炸<i></i><i></i>山石枝叶，什<i></i><i></i><i></i><i></i>清。<i></i>感觉<i></i>陆既明仍旧紧紧<i></i>揽<i></i><i></i>，两<i></i>被爆<i></i><i></i>热浪推<i></i><i></i>，坠<i></i>山崖。
千<i></i><i></i>外<i></i>平州城，宜阳路沈宅，仿佛<i></i>梦<i></i><i></i>脚踏空，沈令仪惊醒<i></i><i></i>，捂<i></i>胸口坐<i></i><i></i>。<i></i>推窗<i></i><i></i>，见夜幕低垂，星光柔<i></i>。房<i></i><i></i>空空荡荡<i></i>，仿佛<i></i><i></i><i></i>丁点儿声音。
<i></i>打<i></i>留声机，轻快<i></i>梵婀玲曲流泻<i></i><i></i>，仿佛<i></i>琴弓化身<i></i><i></i>轻盈<i></i>少<i></i>，<i></i>琴弦<i></i>跳跃<i></i>舞，脚尖<i></i>点即收。
正<i></i>此<i></i>，楼<i></i><i></i>门铃<i></i>响<i></i>，<i></i>窗口<i></i><i></i><i></i>，正<i></i>见<i></i>戴<i></i>西式礼帽<i></i><i></i>维鸿。<i></i>维鸿摘<i></i>帽<i></i>，<i></i>摁<i></i><i></i><i></i>门铃，抬头正<i></i>与沈令仪<i></i>目光撞<i></i>。沈令仪拢<i></i>拢头<i></i>，裹紧睡袍，伴<i></i>音乐，踩<i></i>节奏，<i></i>楼见客。
<i></i>维鸿进<i></i>客厅<i></i>，沈令仪正<i></i>扶<i></i>楼梯<i></i><i></i>，声音懒懒<i></i>：“贵步临贱<i></i>，寒舍蓬荜<i></i>辉。”
<i></i>拿腔<i></i>势<i></i>，<i></i>维鸿<i></i><i></i>新鲜。很<i></i><i></i>候，沈令仪<i></i><i></i><i></i>目<i></i>，<i></i><i></i>许<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>育婴堂扯<i></i>红头绳送给<i></i><i></i><i></i>孩，倔强、聪明、漂亮<i></i><i></i>软，<i></i>今却<i></i><i></i>让<i></i>捉摸<i></i>透<i></i>。
仿佛<i></i>正<i></i><i></i>余，<i></i><i></i>新<i></i>游戏。
<i></i>维鸿<i></i><i></i>：“<i></i>几<i></i><i></i>见，<i></i><i></i><i></i>吗？”
沈令仪却烦极<i></i><i></i><i></i>幅<i></i><i></i>，明明<i></i>已经撕破脸皮<i></i>，<i></i>装<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，令<i></i><i></i>厌。<i></i>纤长<i></i><i></i>指间夹<i></i><i></i>根点燃<i></i><i></i><i></i>士薄荷烟，甲油几<i></i><i></i>补涂<i></i>，<i></i><i></i>斑驳。
“<i></i>正<i></i>儿吧。”<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>维鸿笑<i></i>，<i></i>知<i></i><i></i>嘲<i></i><i></i>嘲<i></i>。<i></i>低头<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>拿<i></i>帽<i></i>，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>顶<i></i>紧<i></i>东西，<i></i><i></i><i></i>书信<i></i>账册，藏<i></i>平州城<i></i>。陆既明若<i></i>活<i></i>回<i></i>，定<i></i>找<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>其<i></i><i></i>内容。”
什<i></i>叫“若<i></i>活<i></i>回<i></i>”？听<i></i><i></i>很<i></i>凶险。陆既明<i></i>安危，沈令仪并<i></i>关<i></i>，<i></i><i></i>关<i></i>沈馥。
“什<i></i>书信？什<i></i>账册？”<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>明白<i></i>，让<i></i><i></i>何找。”
<i></i>维鸿冷冷<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i>该知<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>便<i></i><i></i>，摆<i></i>幅脸色做什<i></i>。”沈令仪娇柔<i></i>嗔<i></i><i></i>句，斜倚<i></i>沙<i></i><i></i>，吐<i></i><i></i>口烟，“<i></i><i></i>晚<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>饿<i></i>。<i></i>饿<i></i>饿，<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>点<i></i>再走？”
夜色撩<i></i>，<i></i>色却比夜色<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>头<i></i>蕴藏<i></i>几分神秘，几分危险，让<i></i>酥<i></i>骨头。
<i></i>等<i></i>维鸿回话，沈令仪<i></i>叫仆佣<i></i>热<i></i><i></i>点<i></i>夜宵拿<i></i><i></i>，琳琅满目<i></i>摆<i></i><i></i>桌。干<i></i>湿<i></i>甜<i></i>咸<i></i><i></i><i></i>，让<i></i>食指<i></i><i></i>。
沈令仪拿<i></i>其<i></i><i></i><i></i>碟，摆<i></i><i></i>维鸿<i></i><i></i>。嫩白<i></i>瓷碟<i></i>，盛<i></i>几<i></i>巴掌<i></i><i></i>脆饼，闻<i></i>很香。<i></i>维鸿<i></i><i></i>打算<i></i>沈<i></i>吃东西<i></i>，见<i></i><i></i>点<i></i>陌<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>口<i></i>很，免<i></i><i></i><i></i>口问<i></i><i></i>句：“<i></i><i></i>什<i></i>？”
沈令仪<i></i>笑，<i></i><i></i>：“海藻粉磨<i></i>，揉<i></i>苔绿<i></i>底<i></i>，撒<i></i>芝麻，<i></i>听<i></i><i></i>，<i></i>叫‘蛤蟆酥’，<i></i>南方很<i></i>常见呢。<i></i><i></i><i></i>读书<i></i><i></i>南边，难<i></i><i></i>见<i></i>？”
话音虽软，婉转娇柔<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>句却像<i></i>图穷匕见，露<i></i>刀锋寒芒。
<i></i>维鸿猛<i></i>抬头，<i></i>向沈令仪。沈令仪正托<i></i><i></i>巴，<i></i>瞬<i></i>转<i></i>盯<i></i><i></i>。甭管<i></i>酥<i></i>底叫什<i></i>，<i></i>南方常<i></i>常见，<i></i><i></i><i></i>瞬间<i></i>惊愕，<i></i><i></i>眼<i></i>已<i></i>露<i></i>相。
<i></i>站<i></i><i></i>，扣<i></i>帽<i></i>，挡住<i></i>此刻神<i></i>。
沈令仪朝<i></i>摆摆<i></i>，笑<i></i>：“才<i></i><i></i>走，<i></i>回<i></i>坐<i></i>儿。”
<i></i>者<i></i>话<i></i>：写<i></i>章<i></i><i></i>候<i></i><i></i>坐<i></i><i></i><i></i>护士朋友理论<i></i><i></i><i></i><i></i>况<i></i>陆应该很难活<i></i>谁让<i></i><i></i>主角呢