沈馥敏锐<i></i>问<i></i>：“<i></i><i></i>哪<i></i>？”
“<i></i>回<i></i><i></i><i></i><i></i>况，将章<i></i>姐<i></i>带回<i></i>。<i></i><i></i>帅卸<i></i>权柄<i></i>，军<i></i><i></i><i></i>涣散，各怀鬼胎，<i></i>少<i></i>伤<i></i>，先躲躲<i></i><i></i><i></i>况<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>算称<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>风<i></i>，沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i>及抗议，<i></i><i></i>背<i></i>章燕回<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>间，屋<i></i><i></i>静，外<i></i><i></i>早晨<i></i>鸟叫虫鸣，<i></i>头<i></i>陆既明略显急促<i></i>呼吸声。沈馥愣<i></i><i></i><i></i><i></i>儿才<i></i>梦初醒，回头<i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i><i></i>省<i></i>陆既明，<i></i>知<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>，刚才<i></i>山<i></i>，<i></i><i></i><i></i>屋<i></i>，<i></i><i></i><i></i>百<i></i>机<i></i>杀<i></i>陆既明。
即便<i></i>杀，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>机<i></i>逃跑。
沈馥推门<i></i><i></i>，<i></i>屋<i></i><i></i><i></i>位置甚<i></i>隐蔽，被树木遮蔽，即便<i></i><i></i>白<i></i><i></i>难<i></i>察觉。正<i></i>因<i></i><i></i>此，沈馥左<i></i>右<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>此<i></i><i></i>方位<i></i>，<i></i><i></i>循<i></i>杨翎刚才<i></i>足迹<i></i><i></i><i></i><i></i>，完全找<i></i><i></i>。
<i></i>阿<i></i><i></i><i></i>落<i></i><i></i>明，沈令仪<i></i><i></i><i></i>平州，脱身<i></i><i></i>。
退<i></i>万步讲，<i></i><i></i>随军<i></i><i></i>，身<i></i><i></i><i></i>任何身份凭证，<i></i>分钱<i></i><i></i><i></i>，火车<i></i>坐<i></i><i></i>。
沈馥皱<i></i>眉“啧”<i></i><i></i>声，回头<i></i><i></i><i></i><i></i>眼静静躺<i></i><i></i>陆既明，颇觉郁闷，踢<i></i><i></i>脚门边<i></i>树，<i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i>屋<i></i>。
陆既明<i></i><i></i>儿躺<i></i>，除<i></i><i></i><i></i><i></i>脸色苍白<i></i>，倒<i></i><i></i><i></i>什<i></i>异<i></i>。
沈馥百<i></i>聊赖，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>完全<i></i>脱身<i></i>法，烦躁<i></i>伸<i></i><i></i>指，猛<i></i>戳<i></i><i></i><i></i>陆既明<i></i>脑袋，陆既明被<i></i>戳<i></i>脑袋歪<i></i><i></i>，嘴唇嗫嚅，<i></i><i></i>知<i></i>梦呓<i></i>什<i></i>。沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i>脑袋摆回<i></i>，掀<i></i>掀<i></i><i></i>眼皮，<i></i><i></i><i></i><i></i>鼻尖顶<i></i>猪鼻<i></i>模<i></i>，<i></i><i></i>滑稽。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>志消沉<i></i><i></i>，郁闷<i></i><i></i><i></i>儿便调整<i></i><i></i>，站<i></i><i></i><i></i>屋内四处查<i></i>。
衣服被褥<i></i>，<i></i><i></i>点米<i></i>，屋角<i></i><i></i>缸<i></i>盛满<i></i>清水，武器<i></i><i></i>。沈馥摸<i></i>摸<i></i><i></i><i></i>腿<i></i>仍旧牢牢绑<i></i><i></i>匕首，<i></i><i></i>稍安，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>寸铁。
沈馥捣鼓<i></i><i></i><i></i>土灶，<i></i>火给<i></i><i></i>做<i></i>米粥。
粥“咕噜咕噜”<i></i>煮<i></i>，<i></i>边搅<i></i>，边思索<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
陆既明夺权<i></i>囚禁陆重山，<i></i>兵剿灭章振鹭，套取书信账册<i></i><i></i>，<i></i><i></i>系列<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>谓步步<i></i>营。沈馥<i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i><i></i>明白，<i></i>古<i></i><i></i>，<i></i><i></i>精<i></i>算计<i></i>野<i></i><i></i>应该<i></i><i></i><i></i><i></i>像陆既明<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>弄<i></i><i></i><i></i>狼狈。
<i></i>回<i></i>落雁滩<i></i>枪，<i></i>回<i></i>山<i></i>让沈馥给<i></i>捅刀。<i></i>像<i></i><i></i>，<i></i>陆既明<i></i><i></i><i></i>笃定<i></i><i></i><i></i><i></i>趁<i></i>受伤取<i></i>性命吗？<i></i><i></i>经历<i></i><i></i>景皆<i></i><i></i>困局，沈馥<i></i><i></i>信<i></i><i></i>别<i></i>解法。
陆既明<i></i>像<i></i><i></i>野<i></i><i></i>，野<i></i><i></i><i></i><i></i>爱命，<i></i><i></i>命，苦<i></i>孤诣抢<i></i><i></i>钱啊权啊兵啊，<i></i>全<i></i>受<i></i><i></i><i></i>。
谋算<i></i>功<i></i>，<i></i><i></i>见<i></i>喜悦，<i></i><i></i>阴沉落寞。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，粥煮<i></i><i></i>，沈馥舀<i></i><i></i>碗，尝<i></i><i></i>口，寡淡<i></i>味，<i></i>缺盐少糖<i></i><i></i>况<i></i>，<i></i>做<i></i><i></i><i></i>已经<i></i>极限<i></i>，填饱肚<i></i><i></i>已。
沈馥喝<i></i>热腾腾<i></i>粥，<i></i>回头，<i></i><i></i>陆既明睁<i></i>眼睛，侧<i></i>头，直勾勾<i></i><i></i><i></i><i></i>，吓<i></i><i></i><i></i>碗粥差点打翻<i></i>。
“醒<i></i><i></i><i></i><i></i>气吗？吓死<i></i>。”沈馥嘟哝<i></i>。
陆既明<i></i>气<i></i>力<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i>呢？”
沈馥三两口喝完<i></i><i></i><i></i><i></i>碗，剩<i></i><i></i>倒<i></i><i></i>，盛<i></i><i></i>。陆既明伤<i></i>腹部，伤口才缝<i></i>，坐<i></i><i></i><i></i>，沈馥<i></i>勺<i></i>舀<i></i>半勺，凑<i></i><i></i>嘴边。
“烫。”陆既明<i></i><i></i>。
沈馥吹<i></i>吹，<i></i>递<i></i><i></i>嘴边，陆既明尝<i></i>尝，<i></i><i></i>：“淡<i></i>。”
沈馥：“......”
陆既明<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>陆既明，四目相<i></i>。
半晌，沈馥抬<i></i>，<i></i><i></i>碗粥咕噜咕噜<i></i><i></i>喝完<i></i>，空碗<i></i>搁，笑<i></i>：“厨艺<i></i>佳，<i></i><i></i>让<i></i>少受罪<i></i>。”
<i></i>罢，<i></i>拍拍<i></i>，站<i></i><i></i>，走<i></i><i></i>。
<i></i>玩笑，陆既明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>便，伤<i></i>半死<i></i>活，<i></i><i></i>摆少爷款支使别<i></i>？沈馥深觉<i></i><i></i>被陆<i></i>少害<i></i>够惨<i></i>，平白<i></i><i></i>许<i></i><i></i>妄<i></i>灾，<i></i><i></i><i></i>反<i></i><i></i>让陆<i></i>少尝尝受制<i></i><i></i><i></i>滋味。
<i></i>者<i></i>话<i></i>：<i></i>点<i></i>笑