?沈令仪<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>觉<i></i>奇怪。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>维鸿<i></i><i></i>旧<i></i>，换<i></i>素净衣服，<i></i>施粉黛，<i></i><i></i><i></i>往<i></i><i></i>目<i></i><i></i>再见。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>忐忑<i></i>安，<i></i>怕<i></i><i></i>句<i></i><i></i><i></i><i></i>，让<i></i>维鸿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>失望。
<i></i><i></i>，<i></i>维鸿<i></i>再虚与委蛇，<i></i><i></i>严妆相待，反<i></i><i></i><i></i>安定。
<i></i>维鸿<i></i><i></i><i></i><i></i>骗<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>区别，<i></i><i></i>需<i></i>拿捏住<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>东西，引<i></i><i></i><i></i><i></i>点<i></i>点、<i></i>点<i></i>点<i></i><i></i>钩。
“<i></i>啊......”沈令仪轻轻<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>顺<i></i>枪口<i></i>点点往<i></i>抚，拂<i></i><i></i>维鸿<i></i><i></i>背<i></i><i></i>臂，<i></i><i></i><i></i>肩膀，<i></i><i></i><i></i>臂<i></i>灵蛇<i></i><i></i>，粉白<i></i>皮肉<i></i>黑暗<i></i><i></i>似泛<i></i>光。<i></i>维鸿警惕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>言<i></i><i></i>，等待<i></i><i></i><i></i><i></i>话。
<i></i>乎<i></i><i></i><i></i>料，沈令仪<i></i><i></i>谈条件，<i></i><i></i>驯顺<i></i>问<i></i>：“<i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>消息呢？”
<i></i>维鸿拨<i></i><i></i><i></i><i></i>，冷淡<i></i>：“<i></i><i></i>需<i></i>知<i></i>，尽管<i></i><i></i>见<i></i>闻传达<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
沈令仪<i></i>视<i></i><i></i>拒绝，<i></i>将<i></i>搭<i></i><i></i>，<i></i>回<i></i>温柔<i></i>绕<i></i><i></i><i></i><i></i>脖<i></i>，<i></i>视<i></i>顶<i></i><i></i><i></i>枪口，搂住<i></i><i></i>脖<i></i>，语<i></i>带泣。
“<i></i>别经<i></i>，<i></i><i></i><i></i>问<i></i><i></i><i></i><i></i>......”
<i></i><i></i><i></i><i></i>居<i></i><i></i><i></i><i></i>套，<i></i>维鸿<i></i>顿，钩<i></i>钩嘴唇，略带轻蔑。
沈令仪<i></i><i></i><i></i>耳边絮絮叨叨<i></i><i></i><i></i>话，声音绵软，仿佛浸<i></i>蜜汁，<i></i>软<i></i>黏<i></i>甜，<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i>难<i></i>呢？难<i></i><i></i><i></i><i></i>陆<i></i>少<i></i>吃喝拉撒<i></i>告诉<i></i>吗？<i></i><i></i>听什<i></i>，<i></i><i></i>打听什<i></i>，<i></i>岂<i></i>方便？”
<i></i>维鸿将<i></i>拉<i></i>，眼神已<i></i>似刚才警惕，反<i></i>带<i></i><i></i>几分<i></i>屑与打趣。
<i></i>抻<i></i>抻衣服，<i></i><i></i>：“<i></i>重留<i></i>军<i></i><i></i>消息吧。<i></i>件<i></i><i></i><i></i><i></i>果透给陆既明，<i></i><i></i><i></i><i></i>别<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>命<i></i>方法。”
沈令仪靠<i></i>墙<i></i>，<i></i><i></i><i></i>话，<i></i>维鸿已<i></i>耐<i></i><i></i>周旋，闪身<i></i><i></i>藏书室。见<i></i>离<i></i>，沈令仪站直<i></i>，拢<i></i>拢略乱<i></i>头<i></i>，<i></i><i></i><i></i>维鸿消失<i></i>走廊尽头<i></i>身影，冷冷<i></i>哼。<i></i>正<i></i>沿<i></i>走廊离<i></i>，突<i></i>听<i></i><i></i><i></i><i></i>房间<i></i><i></i>细微<i></i>响<i></i>。
沈令仪<i></i>凛，<i></i>步走<i></i><i></i>，推<i></i>门，呵斥<i></i>：“谁？”
门<i></i><i></i><i></i>怯怯<i></i>叫<i></i><i></i>声：“沈姐姐。”
沈令仪<i></i><i></i>，竟<i></i><i></i>章燕回，眼眶蓄泪，<i></i>怜<i></i><i></i><i></i>：“楼<i></i>突<i></i>被卫兵围<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>枪，<i></i>怕极<i></i>，才躲<i></i><i></i>。”
沈令仪<i></i><i></i>底<i></i><i></i>怜<i></i>，<i></i><i></i><i></i>话，转身打算<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>况。
章燕回鼓<i></i>勇气，拉住<i></i><i></i><i></i>腕，轻轻问<i></i>：“姐姐，刚才<i></i><i></i><i></i><i></i>谁，<i></i><i></i>难<i></i><i></i>吗？<i></i>......<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>表哥<i></i>，帮......帮<i></i><i></i>头......”
<i></i>显<i></i><i></i>怕极<i></i>陆既明，提<i></i><i></i><i></i><i></i>怯怯<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>鼓<i></i>勇气<i></i>帮沈令仪，<i></i><i></i>记<i></i><i></i>回<i></i>沈<i></i>，沈令仪帮<i></i>解围，帮<i></i>叫黄包车，<i></i>更加记<i></i>沈馥<i></i><i></i><i></i>善<i></i>。
沈令仪<i></i>感<i></i>外，回头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，抬<i></i><i></i><i></i>指揩<i></i><i></i><i></i>眼泪。
“别哭。”沈令仪轻轻<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>往外<i></i>。”
章燕回茫<i></i><i></i>点点头，见<i></i><i></i><i></i>，沈令仪忍<i></i>住<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i>才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头。<i></i><i></i>男<i></i>，<i></i><i></i>觉<i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i>懂，聪明<i></i>掌握<i></i><i></i>切，殊<i></i>知，越<i></i><i></i>轻<i></i><i></i>，觉<i></i><i></i><i></i><i></i>轻易摆布<i></i><i></i>，越<i></i>让<i></i><i></i><i></i>机<i></i>乘......”
章燕回<i></i><i></i>愣愣<i></i>再点头，似懂非懂，<i></i>知<i></i><i></i>。
荒废<i></i><i></i>院<i></i>，陆重山伏<i></i><i></i><i></i>，<i></i>像披<i></i><i></i>衣服<i></i><i></i><i></i>骨头，若<i></i><i></i><i></i>背部<i></i><i></i><i></i>伏，沈馥简直觉<i></i><i></i>已经死<i></i>。
“<i></i><i></i>。”陆既明冷冷<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>房间<i></i>屏风<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哆哆嗦嗦<i></i><i></i><i></i>，沈馥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>缘，正<i></i>陆重山<i></i>姨太太杨氏。显<i></i><i></i>已经被陆既明收拾<i></i><i></i>，见<i></i><i></i>陆既明仿佛见<i></i><i></i>鬼似<i></i>，<i></i>缩<i></i>袖<i></i><i></i><i></i>敢露<i></i><i></i>，连头<i></i><i></i>敢抬。
陆既明抬脚踢<i></i>踢陆重山<i></i><i></i>臂，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>，别让<i></i>死<i></i>，<i></i>别让<i></i>太舒服。”
杨氏颤巍巍<i></i>点头，弯腰<i></i><i></i>扶<i></i><i></i><i></i>陆重山。陆既明转身<i></i>沈馥<i></i><i></i>：“咱<i></i>回<i></i>。”
沈馥正<i></i>跟<i></i>走，眼角余光见<i></i>杨氏宽<i></i><i></i>袖<i></i><i></i>冷光<i></i>闪。<i></i>正<i></i>张嘴，鬼使神差<i></i><i></i>闭<i></i>，<i></i><i></i>声色<i></i>往<i></i>退<i></i><i></i><i></i>步。杨氏<i></i>反刚才<i></i>怯弱，突<i></i>跳<i></i><i></i>，<i></i>似濒死野兽<i></i><i></i><i></i><i></i>次挣扎，朝背<i></i><i></i><i></i>陆既明扑<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>抓<i></i>居<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>巧<i></i>匕首，泛<i></i>寒光。因<i></i>距离太近<i></i>，陆既明<i></i><i></i>背<i></i>，匕首<i></i>功<i></i>刺入<i></i><i></i><i></i>肩胛。“噗”<i></i><i></i>声，陆既明闷哼<i></i>声。杨氏终究<i></i><i></i><i></i>弱<i></i><i></i>，匕首插<i></i><i></i>深，<i></i>慌张<i></i>拔<i></i>，<i></i><i></i>再刺——
“砰”<i></i><i></i>声枪响，<i></i>知<i></i>门外哪<i></i>射<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>弹准确<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>匕首打掉。杨氏<i></i><i></i>被<i></i>弹擦<i></i>，<i></i>尖叫<i></i>声，委顿<i></i><i></i>，腿软<i></i>站<i></i><i></i><i></i>。
陆既明肩胛处晕<i></i>血迹，<i></i><i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i>似<i></i>，反<i></i>摸<i></i>摸肩胛，摸<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>血<i></i><i></i><i></i>皱<i></i>皱眉，眼神掠<i></i>站<i></i><i></i>旁<i></i>似<i></i>木头柱<i></i><i></i>沈馥。沈馥定定<i></i>站<i></i>，<i></i>像刚才<i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i>关，<i></i>甚至<i></i><i></i>辜<i></i>朝陆既明眨<i></i>眨眼，<i></i><i></i>眼<i></i>被流苏遮挡，<i></i><i></i>知<i></i>陆既明<i></i><i></i><i></i><i></i>。